Je weet ongeveer wat je kunt verwachten en toch ben je gespannen. Of misschien ben je vooral benieuwd. Het doel van je duik is bekend, maar het ligt verscholen in het diepe blauw van de oceaan. Je springt het water in en daalt af. Je komt dichterbij. Daar moet het zijn. Plots doemen de grove contouren op. Ooit vingen vissers er vrachtladingen vol garnalen mee. Of vocht het als trots van de marine een oorlog uit. Tegenwoordig koestert het scheepswrak deze geschiedenis op de bodem van de zee. Rondom Cancún liggen diverse wrakken, zodat er voor liefhebbers van wrakduiken voldoende te beleven valt. Of je nu veel of weinig ervaring hebt. Wij zetten de mooiste wrakduiken bij Cancún, op volgorde van moeilijkheidsgraad, voor je op een rij en beginnen met de makkelijkste.
Hondureño
De boot zet vanaf Isla Mujeres koers in oostelijke richting en laat al snel het kleine eiland achter zich. Het is slechts tien minuten varen naar deze duikplek. Er staat meestal nauwelijks stroming en dat maakt de afdaling naar 21 meter goed te doen. Wanneer je dieper duikt dan 18 meter, gelden er speciale veiligheidsoverwegingen. In de PADI Deep Diver-cursus leer je er alles over. Bij het afdalen, worden de twee delen van de garnalenvissersboot geleidelijk zichtbaar. Orkaan Gilbert brak het schip in 1988 in tweeën. Je ziet hier groene murenen en papegaaivissen. Onder het wrak kunnen verpleegsterhaaien zich schuilhouden.
El Frio
El Frio wordt ook wel Ultrafreeze genoemd. De duikplek dankt zijn naam aan het feit dat je het merkbaar kouder voelt worden, naarmate je het wrak nadert. Echt koud zul je het heus niet hebben, het water is er namelijk gemiddeld nog steeds 25 graden. Enige duikervaring is vereist, vanwege de vaak relatief sterke stroming bij het afdalen. Om bij de duikplek te komen, vaar je voorbij de Hondureño, verder naar het oosten. De tocht duurt ongeveer 30 minuten. Het voormalig vrachtschip was na een brand in 1979 niet meer te redden en is vervolgens bewust tot zinken gebracht.
Je kunt de ankerlijn volgen bij het afdalen. Je stuit allereerst op het prachtige kleurrijke koraal dat zich op de stuurhut genesteld heeft. Orkaan Andrew brak het vaartuig in twee stukken, waardoor je sindsdien de binnenzijde kan bezichtigen. Bekijk de kabels, de trap en de oude laadruimtes. Voor getrainde wrakduikers zijn er genoeg ingangen en uitgangen om het schip binnen te gaan. Een wrak penetreren zonder ervaring is onverstandig. Tijdens de PADI Wreck Diver-cursus leer je hoe je verschillende soorten wrakken kunt verkennen door hun indeling, geschiedenis en potentiële gevaren te onderzoeken. Je oefent tijdens de cursus gespecialiseerde wrakduikvaardigheden.
Ook bij onderwaterfotografen is deze plek populair. Schildpadden, manta’s en scholen barracuda’s, jacks en tarpons kunnen voor je lens opduiken.
“Tijdens de wintermaanden migreren de adelaarsroggen en word je soms door 100 roggen tegelijk omringd!”
C-55 (Juan de la Barrera)
In de Tweede Wereldoorlog zette het Amerikaanse leger deze mijnenveger in om bommen op de zeebodem onschadelijk te maken in de Oost Chinese zee. De Mexicaanse marine kocht het schip in 1962 en gebruikte het volop tot 2000. Toen werd het schip, inmiddels vernoemd naar een Mexicaanse oorlogsheld, ontmanteld en werd besloten om het bewust tot zinken te brengen. Haar laatste rustplaats ligt voor de kust van Cancún op 10 minuten ten zuiden van Isla Mujeres.
In 2005 liet orkaan Wilma weinig heel van het wrak, maar vanwege de rijke geschiedenis springen duikers er graag voor in het water. Bovendien is het doel waarmee het schip tot zinken gebracht is geweldig geslaagd: er heeft zich een kunstmatig rif gevormd. Soms krijg je tijdens de duik gezelschap van een karetschildpad of een school dolfijnen. Het hele jaar is het een mooie duikplek, maar van december tot maart is deze plaats extra speciaal. Tijdens de wintermaanden migreren de adelaarsroggen en word je soms door 100 roggen tegelijk omringd!
C-58 (General Anaya)
Juan Escutia en Juan de la Barrera zijn niet de enige oud-Amerikaanse oorlogsschepen die op de Mexicaanse zeebodem liggen. Op 24 meter diepte rust het wrak General Anaya en dit is een van de meest geliefde duikplekken in de wateren rond Cancún. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vocht de mijnenveger onder de naam USS Harlequin tegen de Japanners. Nadat Mexico het schip kocht, werd het omgebouwd en ingezet als onderzoeksschip. Dankzij orkaan Wilma is deze duikspot in populariteit gestegen. De hevige storm brak het vaartuig in twee delen en dat maakte het binnenwerk toegankelijk. Buiten het wrak is ook genoeg te bewonderen. Er hangen groupers en barracuda’s rondom de wrakstukken. Vergeet niet af en toe het diepe blauw in te turen om een voorbij zwevende adelaarsrog te zien.
C-56 (Juan Escutia)
We rijden voor deze duik naar een klein plaatsje iets ten zuiden van Cancún. Vanaf dit plaatsje, Puerto Morelos, vaar je twintig minuten uit de kust. De boot zag in 1943 het levenslicht als USS Knave om als mijnenveger voor de Amerikaanse marine dienst te doen. De Mexicaanse marine nam de boot in 1955 over. President Ernesto Zedillo, zelf fervent duiker, zag het belang ervan in om het Caribische ecosysteem te beschermen. Hij gaf in oktober 2000 opdracht om de tot Juan Escutia omgedoopte oud-mijnenveger te laten zinken, in de hoop dat het wrak zich zou ontwikkelen tot een kunstmatig rif. Dat is gelukt.
De boot is nog helemaal intact en inmiddels overwoekerd met kleurrijk koraal. De duik gaat vanaf de boei aan het oppervlak via een touw tot ongeveer 30 meter diep. Van binnen en van buiten wordt dit wrak beschouwd als een fantastische duiklocatie. Het is een ideale locatie voor zowel de Deep Diver-cursus als de Wreck Diver specialty. De veiligheidslijnen loodsen je dwars door dit voormalig Amerikaanse oorlogsschip. Wel is oplettendheid geboden vanwege de vaak aanwezige sterke stroming. Je komt veel verschillende vissen tegen rond het wrak. Vooral grotere vissen zoals koraalduivels, makrelen en barracuda’s voelen zich er thuis.
